1. Nieszpory

Pobierz rozdział w PDF

Nieszpory (łac. Vesperae; od vespera ― wieczór) to codzienna wieczorna modlitwa liturgiczna Kościoła, część Liturgii Godzin. Można sprawować je indywidualnie lub wspólnotowo, recytując bądź śpiewając. Na nieszpory składają się: wers „Boże, wejrzyj…”, hymn, psalmodia, czyli dwa psalmy i pieśń z Nowego Testamentu, czytanie, responsorium, kantyk Maryi (łac. Magnificat) ze swoją antyfoną, prośby, modlitwa „Ojcze nasz” oraz oracja. W niniejszym rozdziale zamieszczone zostały teksty ― czasem do wyboru ― do nieszporów ku czci świętego Mikołaja.

Prowadzący: Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.

Wszyscy: Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu. / Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu. / Jak była na początku, teraz i zawsze, / i na wieki wieków. Amen. (Alleluja.)

1.1. Hymn

1.1.1. (1.) Męzu natchniony przez łaskę,

Promienny wzorze świętości,

Cześć tobie dzisiaj oddając,

Sławimy Bożą potęgę.

(2.) Kapłan najwyższy i wieczny

Przywrócił Bogu swych braci;

Dając nam Nowe Przymierze,

Obdarzył ludzkość pokojem.

(3.) On ciebie w swojej mądrości

Uczynił sługą zbawienia,

Abyś i Ojcu dał chwałę

I Jego życie ludowi.

(4.) Duch cię Najświętszy namaścił

I ustanowił pasterzem,

Abyś pokarmem zbawiennym

Nasycił lud odkupiony.

(5.) Teraz, gdy niebem się cieszysz,

Patronem bądź dla Kościoła,

Uproś dla jego owieczek

Płomienną miłość Chrystusa.

(6.) Bóg w Trójcy Świętej Jedyny

Niech przyjmie pieśń uwielbienia,

Ten, który ciebie nagrodził

Za wierną służbę dla Niego. Amen.

albo:

1.1.2

(1.) Dzisiaj sławimy pasterza bez skazy,

Mądrego ojca, mężnego wyznawcę,

Który już posiadł wesele i szczęście

W królestwie Bożym.

(2.) Przyjął na siebie posługę kapłańską

I stał się mistrzem dla ludu wiernego,

Który roztropnie prowadził ku darom

Wiecznego życia.

(3.) Teraz więc prośmy, by jego modlitwa

Obmyła z winy skruszonych grzeszników;

On zaś niech wiedzie wyznawców Jezusa

Ku szczytom nieba.

(4.) Bogu samemu niech będzie na wieki

Najwyższa chwała i cześć nieskończona,

On bowiem rządzi przez swoje wyroki

Losami świata. Amen.

albo:

1.1.3

(1.) Ty jesteś, Chryste, zwierzchnikiem i głową

Wszystkich pasterzy Twojego Kościoła,

Przyjmij więc hołdy składane z radością

W święto pasterza.

(2.) Tyś go namaścił przez dar swego Ducha,

Aby odważnie wystąpił do boju,

Walcząc o prawdę, a lud święty karmił

Twoją nauką.

(3.) Był przewodnikiem i wzorem dla wiernych,

Światłem dla ślepych, ratunkiem ubogich,

Ojcem roztropnym i wszystkim dla wszystkich

Tak jak Apostoł.

(4.) Chryste, co w niebie nagradzasz zasługi

Świętych pasterzy i dajesz im chwałę,

Pomóż nam dążyć za jego przykładem

Drogą zbawienia.

(5.) Tobie, o Zbawco i Królu wszechmocny,

Razem z Twym Ojcem i Duchem płomiennym

Cześć, uwielbienie i chwała niech będzie

Teraz i zawsze. Amen.

1.2. Psalmodia

1.2.1. Wersja brewiarzowa

1. ant. Stałem się sługą Ewangelii * według daru łaski Bożej.

Psalm 15 (14)

Kto będzie przebywał w Twym przybytku, Panie, *

kto zamieszka na Twej górze świętej?

Ten, kto postępuje nienagannie, †

działa sprawiedliwie *

i mówi prawdę w swoim sercu;

Kto swym językiem oszczerstw nie głosi, †

kto nie czyni bliźniemu nic złego *

i nie ubliża swoim sąsiadom;

Kto za godnego wzgardy uważa złoczyńcę, *

ale szanuje tego, który oddaje cześć Bogu;

Kto dotrzyma przysięgi niekorzystnej dla siebie, †

kto nie daje swych pieniędzy na lichwę *

i nie da się przekupić przeciw niewinnemu.

Kto tak postępuje, *

nigdy się nie zachwieje.

Chwała Ojcu i Synowi, *

i Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, teraz i zawsze, *

i na wieki wieków. Amen.

1. ant. Stałem się sługą Ewangelii / według daru łaski Bożej.

2. ant. Oto sługa wierny i roztropny, * któremu Pan powierzył swoją rodzinę.

Psalm 112 (111)

Błogosławiony człowiek, który służy Panu *

i wielką radość znajduje w Jego przykazaniach.

Potomstwo jego będzie potężne na ziemi, *

dostąpi błogosławieństwa pokolenie prawych.

Dobrobyt i bogactwo będą w jego domu, *

a jego sprawiedliwość będzie trwała zawsze.

On wschodzi w ciemnościach jak światło dla prawych, *

łagodny, miłosierny i sprawiedliwy.

Dobrze się wiedzie człowiekowi, który z litości pożycza *

i swoimi sprawami zarządza uczciwie.

Sprawiedliwy nigdy się nie zachwieje *

i pozostanie w wiecznej pamięci.

Nie przelęknie się złej nowiny, *

jego mocne serce zaufało Panu.

Jego wierne serce lękać się nie będzie *

i spojrzy z wysoka na swych przeciwników.

Rozdaje i obdarza ubogich, †

jego sprawiedliwość będzie trwała zawsze, *

wywyższona z chwałą będzie jego potęga.

Widzi to grzesznik i złość go ogarnia, †

zębami zgrzyta i marnieje. *

Wniwecz się obróci pragnienie grzeszników.

Chwała Ojcu i Synowi, *

i Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, teraz i zawsze, *

i na wieki wieków. Amen.

2. ant. Oto sługa wierny i roztropny, / któremu Pan powierzył swoją rodzinę.

3. ant. Moje owce będą słuchać mego głosu * i nastanie jedna owczarnia i jeden pasterz.

Pieśń (Ap 15, 3–4)

Wielkie i godne podziwu są Twoje dzieła, *

Panie, Boże wszechwładny.

Sprawiedliwe i wierne są drogi Twoje, *

Królu narodów.

Któż by się nie bał, Panie, †

i nie uczcił Twojego imienia? *

Bo tylko Tyś jest Święty.

Przyjdą wszystkie narody †

i padną na twarz przed Tobą, *

gdyż ujawniły się Twoje słuszne wyroki.

Chwała Ojcu i Synowi, *

i Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, teraz i zawsze, *

i na wieki wieków. Amen.

3. ant. Moje owce będą słuchać mego głosu / i nastanie jedna owczarnia i jeden pasterz.

1.2.2. Wersja ludowa (tłum. Franciszka Karpińskiego)

Psalm 110: Mesjasz królem i kapłanem

(1.) Rzekł Pan do Pana mego łaskawym * swym głosem: Siądź mi przy boku prawym.

(2.) Aż Twoje wszystkie zuchwałe wrogi * dam za podnóżek pod Twoje nogi.

(3.) Berło Twej mocy wydam z Syjonu, * świat cały padnie u Twego tronu.

(4.) A Ty używać będziesz praw swoich, * wśród nieprzyjaciół panując Twoich.

(5.) Skoro rozpoczniesz Twe panowanie, * przy Tobie lud Twój w jasności stanie.

(6.) Nim jeszcze zorzy świecić kazałem, * Ciebie z wnętrzności moich wydałem.

(7.) Pan to poprzysiągł, Jego zaś mowa * danego nigdy nie cofnie słowa.

(8.) Ty jesteś Kapłan do końca wieka * według obrządku Melchizedeka.

(9.) Przy Twej prawicy Pan jest nad pany, * w dzień gniewu swego zetrze tyrany.

(10.) Sąd swój rozciągnie po całym świecie * i nieposłuszne narody zgniecie.

(11.) Pyszną na ziemi głowę poniży, * która mu Jego chwale ubliży.

(12.) Z mętnej po drodze pić będzie rzeki, * dlatego głowę wzniesie na wieki.

(13.) Chwała bądź Bogu w Trójcy jedynemu, * Ojcu, Synowi, Duchowi Świętemu.

(14.) Jak od początku była, tak i ninie, * i na wiek wieków niechaj zawsze słynie.

Psalm 111: Wielkość dzieł Bożych

(1.) Całym Cię sercem chwalić będę, Panie, * gdzie rada mędrców, gdzie cały zbór stanie.

(2.) Wielkość niezmierna dzieł Boga Jakuba, * którymi władnie, jak Mu się podoba.

(3.) Co pocznie, wszystko pełne jest zacności, * pełne uwielbień. Wiek sprawiedliwości.

(4.) Jego nie przetrwa żaden, a na ziemi * wieczną pamiątkę sprawi cudy swymi.

(5.) Pan dobrotliwy, Pan to miłosierny; * karmi i hojnie bogaci lud wierny.

(6.) Stateczny w słowie, co raz postanowił, * wiecznymi czasy tego nie odmówił.

(7.) Moc swą okazał, gdy wygnał pogany, * a ten kraj synom Izraela dany.

(8.) Sprawy rąk Jego prawdą miarkowane, * a zaś słusznością prawa prostowane.

(9.) Te się na wieki żadnych lat nie boją, * bo na słuszności i na prawdzie stoją.

(10.) Pan sługi Swoje z niewoli wybawił * i dla nich wieczny testament zostawił.

(11.) Imię ma straszne i pełne świętości, * a bojaźń Boża początkiem mądrości.

(12.) Ci, co z niej biorą wzór życia na ziemi, * będą od wszystkich wiecznie chwalonymi.

(13.) Chwała bądź Bogu w Trójcy jedynemu, * Ojcu, Synowi, Duchowi Świętemu.

(14.) Jak od początku była, tak i ninie, * i na wiek wieków niechaj zawsze słynie.

Psalm 112: Szczęście bogobojnego

(1.) Szczęśliwy i nie zna kaźni, * kto w Pańskiej żyje bojaźni.

(2.) Najmilsza jemu jest droga * iść według przykazań Boga.

(3.) Krew jego zacna na ziemi * porówna zawżdy z możnymi.

(4.) Ród się cnotliwych rozpleni * i będą błogosławieni.

(5.) Dom jego będzie obfity * w zbiory i trwałe zaszczyty.

(6.) A cześć poczciwego człeka * pójdzie od wieka do wieka.

(7.) Niechaj noc zaćmi mgły swymi, * światło jest nad cnotliwymi.

(8.) Zawsze im Pan jest życzliwy, * litosny i sprawiedliwy.

(9.) Człek miły pełen wesela, * gdy drugim z swego udziela.

(10.) W słowie się swoim tak rządzi, * że co wyrzecze, nie zbłądzi.

(11.) Ludzka pamięć jego sprawy * uwieczni: Był to mąż prawy.

(12.) I zły go język nie trwoży, * bezpieczny w nadziei Bożej.

(13.) Stateczność jego cnej duszy * żadną się rzeczą nie wzruszy.

(14.) Wydoła złej chwili snadnie, * aż nieprzyjaciel upadnie.

(15.) Rozsypał swoje szczodroty * na wdowy, biedne sieroty.

(16.) Przeto uczynnością słynie * i chwała jego nie zginie.

(17.) Zły na to patrząc, boleje, * zgrzyta, z zazdrości sinieje.

(18.) Taki, co w głowie uradzi, * do skutku nie doprowadzi.

(19.) Chwała Ojcu i Synowi * oraz Świętemu Duchowi.

(20.) Jak na początku, tak i ninie, * i na wieki niechaj słynie.

1.3. Czytanie

Starszych, którzy są wśród was, proszę ja, również starszy, a przy tym świadek Chrystusowych cierpień oraz uczestnik tej chwały, która ma się objawić: paście stado Boże, które jest przy was, strzegąc go nie pod przymusem, ale z własnej woli, jak Bóg chce; nie ze względu na niegodziwe zyski, ale z oddaniem; i nie jak ci, którzy ciemiężą gminy, ale jako żywe przykłady dla stada. Kiedy zaś objawi się Najwyższy Pasterz, otrzymacie niewiędnący wieniec chwały. (1P 5, 1–4)

1.4. Responsorium

Kantor: Oto pasterz, który miłuje swoich braci * i gorliwie się wstawia za swoim ludem.

Wszyscy: Oto pasterz, który miłuje swoich braci / i gorliwie się wstawia za swoim ludem.

Kantor: Oddał życie za swoim braci.

Wszyscy: I gorliwie się wstawia za swoim ludem.

Kantor: Chwała Ojcu i Synowi, / i Duchowi Świętemu.

Wszyscy: Oto pasterz, który miłuje swoich braci / i gorliwie się wstawia za swoim ludem.

1.5. Kantyk Maryi

Ant. Oto rządca wierny i roztropny, * którego Pan ustanowił nad swoją służbą, / żeby wydzielał jej żywność w odpowiednim czasie.

Pieśń (Łk 1, 46–55)

1.5.1. Wielbi dusza moja Pana *

i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.

Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *

Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia,

gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *

a Jego imię jest święte.

Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *

nad tymi, którzy się Go boją.

Okazał moc swego ramienia, *

rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.

Strącił władców z tronu, *

a wywyższył pokornych.

Głodnych nasycił dobrami, *

a bogatych z niczym odprawił.

Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *

pomny na swe miłosierdzie,

jak obiecał naszym ojcom, *

Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Chwała Ojcu i Synowi, *

i Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, teraz i zawsze, *

i na wieki wieków. Amen.

albo:

1.5.2. Wielbij, duszo moja, Pana, * któraś od Niego wybrana, *

i wesel się w Bogu twoim, * co jest Zbawicielem moim.

Wejrzał On z swojej stolicy * na pokorę służebnicy *

i po wszystkie wieki czczoną * chce ją mieć błogosławioną.

Moc najwyższa mnie wsławiła, * kiedy dla mnie uczyniła *

cuda nigdy niepojęte, * której imię zawsze święte.

A litość od pokolenia, * do pokoleń i zbawienia *

tych, co się Boga lękają * i Panem Go swym uznają.

Wszechmocny Pan nieśmiertelną * moc okazał swoją dzielną, *

gdy myśli pysznych rozprószył * i dumne serca pokruszył.

Bohaterów dumnomężnych, * gdy strącił z tronów potężnych. *

A pokornych wyprowadził * i na tronach ich osadził.

Gdy ubogich bogactwami * dom napełnił i skarbami, *

a pogardził bogatymi * i zrównał ich z ubogimi.

Sługę swego, kiedy w stałą * wziął opiekę swą wspaniałą, *

Izraela, miłosierny * Bóg w przymierzach swoich wierny.

Które z naszymi przodkami, * Abrahama potomkami, *

uczynił i zawarł stale * i na wieki wiecznie trwałe.

Chwała Ojcu i Synowi, * Świętemu także Duchowi, *

niech będzie wszędzie stateczna, * teraz i na wieki wieczna.

albo:

1.5.3. Uwielbiaj, duszo moja, sławę Pana mego, *

chwal Boga, Stworzyciela, tak bardzo dobrego.

Bóg mój, zbawienie moje, jedyna otucha, *

Bóg mi rozkoszą serca i weselem ducha.

Bo mile przyjąć raczył swej sługi pokorę, *

łaskawym okiem wejrzał na Dawida córę.

Przeto wszystkie narody, co ziemię osiędą, *

odtąd błogosławioną mnie nazywać będą.

Bo wielkimi darami uczczonam od Tego, *

którego moc przedziwna, święte imię Jego.

Którzy się Pana boją, szczęśliwi na wieki, *

bo z nimi miłosierdzie z rodu w ród daleki.

Na cały świat pokazał moc swych ramion świętych, *

rozproszył dumne myśli głów pychą nadętych.

Wyniosłych złożył z tronu, znikczemnił wielmożne, *

wywyższył, uwielmożnił w pokorę zamożne.

Głodnych nasycił hojnie i w dobra spanoszył, *

bogaczów z torbą puścił i nędznie rozproszył.

Przyjął do łaski sługę, Izraela cnego, *

wspomniał nań, użyczył mu miłosierdzia swego.

Wypełnił, co był przyrzekł niegdyś ojcom naszym: *

Abrahamowi z potomstwem jego, wiecznym czasem.

Wszyscy śpiewajmy Bogu w Trójcy jedynemu, *

chwała Ojcu, Synowi, Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, tak zawsze niech będzie, *

teraz i na wiek wieków niechaj słynie wszędzie.

Ant. Oto rządca wierny i roztropny, / którego Pan ustanowił nad swoją służbą, / żeby wydzielał jej żywność w odpowiednim czasie.

1.6. Prośby

1.6.1. Prowadzący: Chrystus został ustanowiony Najwyższym Kapłanem dla ludzi w tym, co należy do Boga. Uwielbiajmy Go i zanośmy do Niego pokorne błagania:

Kantor: Zachowaj lud swój, Panie Jezu Chryste.