Sakrament Chrztu
Sakrament Chrztu udzielany jest w każdą pierwszą niedzielę
miesiąca podczas Mszy Świętej o godz. 1200.
Sakramentu chrztu Świętego udzielić możemy także w innych
terminach jednak poza Liturgią Mszy Świętej.
Terminy i godziny ustalamy wtedy indywidualnie w kancelarii
parafialnej.
Do kancelarii parafialnej należy zgłosić chrzest przynajmniej
z dwutygodniowym wyprzedzeniem by dopełnić wszystkich formalności.
Odebrać formularz zgłoszeniowy do chrztu św..
Wypełniamy go w domu i przynosimy na nauki przed chrzcielne.
Odnośnie rodziców chrzestnych:
- będących z naszej parafii zgłaszają się na nauki przed chrzcielne.
- jeśli są z innej parafii, to powinni dostarczyć zaświadczenie
od swego Proboszcza dla rodzica chrzestnego.
Do chrztu potrzebne są:
- świeca, która towarzyszy dziecku przez całe życie
- biała szata
Chrzest jest to pierwszy i najpotrzebniejszy Sakrament,
który gładzi grzech pierworodny, daje nam życie nadprzyrodzone
i czyni nas członkami Kościoła.
Bierzmowanie
Instrukcja biskupa opolskiego o przygotowaniu i celebracji sakramentu bierzmowania
Wprowadzenie
Poprzez przyjęcie sakramentu bierzmowania ochrzczeni „jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem, otrzymują szczególną moc
Ducha Świętego i w ten sposób jeszcze mocniej zobowiązani są, jako prawdziwi świadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary
słowem i uczynkiem oraz do bronienia jej" (Lumen Gentium, 11). Chociaż sakrament chrztu jest ważny i skuteczny bez
bierzmowania i Eucharystii, to jednak wtajemniczenie chrześcijańskie pozostaje jakby nie dopełnione (por. KKK 1306).
Dlatego każdy ochrzczony może i powinien otrzymać sakrament bierzmowania (por. kan. 889 §1 i 890 KPK).
§ 1. Przygotowanie młodzieży do sakramentu bierzmowania
Parafia przygotowania
1. Miejscem właściwym przygotowania do przyjęcia sakramentu bierzmowania jest parafia, do której kandydat przynależy.
W uzasadnionych przypadkach kandydat do bierzmowania może podjąć przygotowanie także poza własną parafią.
Duszpasterz podejmujący się przygotowania kandydata jest zobowiązany powiadomić o tym fakcie jego własnego
proboszcza. Miejscem przyjęcia sakramentu bierzmowania będzie parafia, w której miało miejsce przygotowanie
Kandydat, przygotowany poza własną parafią a pragnący przyjąć sakrament bierzmowania we własnej parafii, musi
własnemu proboszczowi przedstawić zaświadczenie o odbyciu przygotowania.
Podmioty odpowiedzialne za przygotowanie do bierzmowania
2. Odpowiedzialność za przygotowanie i dopuszczenie kandydatów do przyjęcia sakramentu bierzmowania spoczywa na
duszpasterzach i ich współpracownikach.
Pierwszymi współpracownikami duszpasterzy w przygotowaniu kandydatów do bierzmowania są rodzice. Duszpasterze
powinni ich zaprosić do udziału we wspólnych celebracjach i katechezach; powinni też informować rodziców o przebiegu
przygotowania, zwłaszcza w sytuacjach trudnych.
Współpracownikami duszpasterzy i rodziców w przygotowaniu kandydatów do bierzmowania są również szkolni katecheci.
Z inicjatywy i z udziałem proboszcza powinny odbywać się regularne spotkania duszpasterzy i katechetów. Formy
współpracy i zakres podejmowanych działań należy uzgodnić w drodze wzajemnego porozumienia.
Do współpracy w przygotowaniu do bierzmowania można też zaprosić uformowanych wiernych świeckich, którzy podejmą
funkcje animatorów małych grup. Formacja animatorów pastoralnych, zaangażowanych w przygotowanie kandydatów do
bierzmowania, odbywać się będzie w rejonowych centrach katechumenatu.
3. Zgodnie z zaleceniami Komisji Wychowania Katolickiego KEP, przygotowanie kandydatów do bierzmowania powinno
trwać 3 lata. Przygotowanie kandydatów należy zatem rozpocząć w I klasie gimnazjum. W całym okresie przygotowania
zaleca się spotkania formacyjne w małych grupach, połączone niekiedy ze wspólną celebracją liturgiczną. W pierwszym i
drugim roku przygotowania formacja kandydatów odbywa się w rytmie spotkań miesięcznych, natomiast w trzecim roku
przygotowania – spotkań cotygodniowych.
Rozpoczęcie i kontynuowanie przygotowania do bierzmowania
4. Warunkiem rozpoczęcia przygotowania do bierzmowania jest osobiste zgłoszenie się kandydata w parafii przygotowania
w ogłoszonym terminie, złożenie pisemnego uzasadnienia chęci przyjęcia bierzmowania oraz przedłożenie Indeksu nauki
religii, potwierdzającego ukończenie katechizacji w zakresie szkoły podstawowej.
Przygotowanie do bierzmowania może rozpocząć także kandydat, który nie ukończył katechizacji w zakresie szkoły
podstawowej. Duszpasterz ma obowiązek zbadać okoliczności i powody niedopełnienia obowiązku udziału w katechezie.
Jeśli uzna potrzebę uzupełnienia wiedzy katechizmowej kandydata, zorganizuje dla niego we współpracy ze szkolnym
katechetą kurs katechumenatu.
5. Warunkiem kontynuacji przygotowania kandydata do bierzmowania w kolejnych latach są (por. Obrzędy bierzmowania,
nr 12; Pierwszy Synod Diecezji Opolskiej, statut 56):
– udział w sakramentalnym życiu Kościoła (Msza św. niedzielna, Msza św. młodzieżowa, sakrament pokuty, itd.)
– uczęszczanie na katechezę szkolną (co po każdym etapie przygotowania potwierdzi katecheta),
– udział w parafialnym przygotowaniu do przyjęcia sakramentu bierzmowania (spotkania w grupach, zaangażowanie w
działalność charytatywną w parafii, wolontariat itp.)
Po każdym etapie rocznym duszpasterz powinien odbyć z kandydatem indywidualną rozmowę, celem zweryfikowania
realizacji ww. warunków i zmotywowania go do podjęcia wysiłku w kolejnym etapie przygotowania.
Zaleca się także, by kandydaci do bierzmowania w okresie przygotowania odbyli pielgrzymkę do Katedry Opolskiej, a także
poznali diecezjalne i parafialne struktury organizacyjne – stowarzyszenia, wspólnoty i ruchy apostolskie (por. Pierwszy
Synod Diecezji Opolskiej, statut 57).
W trzecim roku przygotowania kandydaci powinni wziąć udział w dniu skupienia lub rekolekcjach na terenie parafii lub poza
nią.
Dopuszcza się stosowanie w przygotowaniu do bierzmowania Dzienniczka kandydata do bierzmowania, będącego
potwierdzeniem udziału kandydata w życiu sakramentalnym i spotkaniach formacyjnych. Informacje w nim zawarte mają
być przede wszystkim podstawą do motywującej rozmowy z kandydatem na każdym etapie przygotowania. Nie powinny
stanowić narzędzia dyskwalifikującego kandydata. Chodzi o to, by na bazie treści zawartych w dzienniczku móc
kandydatowi konkretniej zakreślić dalsze kroki w pracy na sobą.
Dopuszczenie do bierzmowania
6. Warunkami ostatecznego dopuszczenia kandydata do przyjęcia sakramentu bierzmowania są:
– uzyskanie pozytywnej opinii osoby przygotowującej kandydata,
– uzyskanie pozytywnej opinii katechety szkolnego o postawie kandydata,
– pozytywny wynik indywidualnej rozmowy duszpasterza z kandydatem, weryfikującej ostatecznie jego przygotowanie.
Rozmowa ta nie powinna mieć formy egzaminu sprawdzającego wiedzę katechizmową kandydata. Jej treścią mają być
zagadnienia podejmowane podczas spotkań przygotowujących kandydata w parafii.
W sytuacjach trudnych, przed decyzją o dopuszczeniu kandydata do bierzmowania, duszpasterz powinien zasięgnąć
dodatkowej opinii u wszystkich odpowiedzialnych za jego przygotowanie (osoba kierująca przygotowaniem, rodzice,
katecheta szkolny i inni).
7. Kandydatom do bierzmowania zaleca się pozostawienie imienia chrzcielnego dla podkreślenia kontynuacji
wtajemniczenia chrześcijańskiego. Kandydat może jednak wybrać sobie nowe imię, zwłaszcza gdy imię chrzcielne nie
figuruje wśród świętych i błogosławionych Kościoła (zob. Pierwszy Synod Diecezji Opolskiej, statut 60). Wybór nowego
imienia znajduje uzasadnienie w zamiarze naśladowania obranego świętego i uczynienia go szczególnym duchowym
patronem. Kandydat powinien pisemnie uzasadnić wybór patrona.
8. Kandydatowi podczas przyjmowania sakramentu bierzmowania towarzyszy świadek. Powinien nim być rodzic chrzestny
lub inna osoba, która przyjęła już sakramenty wtajemniczenia i odznacza się dojrzałością chrześcijańską oraz przykładnym
życiem wiary (por. kan. 893 KPK, Pierwszy Synod Diecezji Opolskiej, statut 61). Nie należy natomiast dopuszczać do
godności świadka rówieśnika kandydata, np. szkolnego kolegę lub koleżankę. Od świadka nie wymaga się żadnych
pisemnych zaświadczeń.
9. Kandydaci do bierzmowania powinni przystąpić do sakramentu pokuty i przyjąć Komunię św. podczas Mszy św., w której
udzielany będzie sakrament bierzmowania (zob. Pierwszy Synod Diecezji Opolskiej, statut 62). Do skorzystania z
sakramentu pokuty i przyjęcia Komunii św. w tym dniu należy usilnie zachęcać także świadków, rodziców i rodzinę
kandydata.
SAKRAMENT POKUTY
W naszej parafii spowiadamy:
- codziennie od 630 do 700 i od 730 do 800 oraz od 1800 do 1830,
- w soboty od 1800 do 1830.
Warunki dobrej spowiedzi
• Rachunek sumienia
• Żal za grzechy
• Mocne postanowienie poprawy
• Szczera spowiedź
• Zadośćuczynienie Bogu i bliźniemu
Po co się spowiadać?
Bóg zna moje grzechy i bez tego, że powiem je na głos. Ale tylko jeśli wymówię mój grzech na głos to zobaczę jaki ten grzech jest wstrętny. Tylko jeśli się przyznam do tego co zrobiłem, poznam jakie to było złe. Inaczej nic nie zobaczę i się nigdy nie zmienię.
A dlaczego mówimy grzechy księdzu? A komu mamy mówić? Duchowni to ludzie, którzy noszą na sobie dotyk ręki Jezusa. To ludzie, których obowiązuje bezwzględna tajemnica spowiedzi. Pierwszymi ludźmi, którzy odpuszczali z nakazu Jezusa grzechy byli sami apostołowie, to im Jezus powiedział, komu odpuścicie grzechy są im odpuszczone (J 20,22-23). Apostołowie przekazali tą władzę swoim następcom i tak trwa to już 2000 lat.
Warto przyłożyć się do spowiedzi i włączyć ją w swoje życie. Przyznawać się do swoich grzechów uczciwie i szczerze. Choćby po to, żeby usłyszeć niosące olbrzymią otuchę słowa: i Ja odpuszczam Tobie grzechy, w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen." Żeby zrozumieć, że Bóg mnie nigdy nie opuści, choćby nie wiadomo co.
Niestety katolicy, którzy żyją w związkach niesakramentalnych nie mogą otrzymać rozgrzeszenia, chyba, że w niebezpieczeństwie śmierci. Tam gdzie nie ma możliwości poprawy, nie będzie też jej woli. Rozgrzeszenie może otrzymać tylko taki człowiek, który może i chce choćby w stopniu minimalnym się poprawić. Mieszkanie razem bez ślubu uniemożliwia jakąkolwiek stałą poprawę. Jedyne co pozostaje takim ludziom i o co ich prosimy, to, żeby, jeśli nie potrafią zmienić swojej sytuacji prosili Jezusa o siłę do zmian, choćby ta zmiana miała zajść w ich sercach na pół godziny przed śmiercią.
Po czy rozpoznać grzech ciężki?
Grzech ciężki albo inaczej śmiertelny niszczy naszą relację z Bogiem. Kto z nas popełnił grzech ciężki nie może przyjmować Komunii Świętej ani innych sakramentów za wyjątkiem sakramentu rozgrzeszenia i pokuty. Jeżeli ktoś w grzechu ciężkim przyjmuje sakramenty bluźni i popełnia świętokradztwo.
Grzech ciężki popełniam wtedy, gdy robię coś złego w sposób świadomy, rozmiar zła, który popełniam jest wielki, ciężki i robię to z własnej woli.
Jeśli grzeszę bo to lubię, robię coś złego bo chcę przyjemności i wiem, że to jest zło, mam grzech ciężki.
Ważnym elementem spowiedzi jest rachunek sumienia. Można go znaleźć w Drodze do Nieba od numeru 30.
Eucharystia
Na Mszy Świętej gromadzą się wszyscy, dla których Imię Jezusa coś znaczy. Przychodzimy tam żeby wspólnie się modlić i wspominać ostatni wieczór Jezusa, gdy tuż przed śmiercią nasz Pan Jezus Chrystus ustanowił Mszę Świętą. Przychodzimy słuchać Słowa Bożego, czytań ze Starego Testamentu i słów naszego Pana z Ewangelii.
Eucharystia to greckie słowo i oznacza dziękczynienie. Mszę Świętą ustanowił sam Jezus Chrystus podczas ostatniej Wieczerzy. Tam Jezus poprosił nas, żebyśmy na Jego pamiątkę przyjmowali Jego Ciało i Jego krew.
Każda Msza Święta to szczególny moment, w czasie którego skupiamy się na męce Jezusa na krzyżu, powtarzając Jego Słowa z ostatniej Wieczerzy oraz na Jego zmartwychwstaniu.
Centralnym momentem Mszy Świętej jest Komunia Święta. To właśnie do Niej mają nas przygotować śpiew, czytania, uznanie własnej grzeszności i słuchanie Biblii oraz w niedziele i święta dodatkowo kazanie. Od tego jak pobożnie i gorliwie przyjmujemy Komunię Świętą zależy cała nasza wiara.
Katolicy żyjący w związkach niesakramentalnych nie mogą przyjmować Komunii Świętej. Wynika to z nauczania samego Jezusa (Mk 10, 1–12). Osoby takie, jeśli nie potrafią naprawić swojej skomplikowanej sytuacji mogą przyjmować Komunię Świętą duchowo. To znaczy wpatrywać się w Jezusa ukrytego pod postacią chleba i prosić Go, żeby przyszedł odmienić ich życie.
Każdego z nas katolików obowiązuje tak zwany obowiązek niedzielny. Wynika on bezpośrednio z III Przykazania, jakie Bóg dał Mojżeszowi : „Pamiętaj, abyś dzień święty święcił." (Pwt 5,12-15). Dla nas dniem świętym jest niedziela, bo przecież to jest dzień zmartwychwstania Jezusa, naszego Zbawiciela. Dniami świętymi są również dla nas niektóre szczególne dni, w czasie których obchodzimy wspomnienie jakiś ważnych wydarzeń z życia Jezusa lub Kościoła.
Z nakazu samego Boga każdy z nas powinien uczestniczyć we Mszy Świętej w:
Każdą niedzielę
Uroczystość Bożego Narodzenia (25 grudnia)
Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi (1 stycznia)
Uroczystość Objawienia Pańskiego (6 stycznia)
Uroczystość Ciała i Krwi Pańskiej (Boże Ciało)
Uroczystość Wniebowzięcia NPM (15 sierpnia)
Uroczystość Wszystkich Świętych (1 listopada)
Namaszczenie chorych
Udzielanie
W każdej chwili w razie potrzeby można wezwać kapłana, by udzielił sakramentu chorych.
W II sobotę każdego miesiąca odwiedzamy naszych chorych w ich domach. Prosimy wcześniej zgłosić chorego w kancelarii parafialnej lub zakrystii.
Oprócz tego w Dzień Chorego - w lutym sprawujemy Mszę św. w intencji chorych z naszej parafii i w czasie tej Mszy św. udzielamy sakramentu namaszczenia chorych.
Jest to sakrament uzdrowienia; daje siłę i ulgę w cierpieniu. (Nie jest zarezerwowany dla umierających!) Dlatego należy odpowiednio wcześniej wezwać kapłana. Jeśli ma być udzielona Komunia święta, prosimy o przygotowanie miejsca (stół, biały obrus, świece...)
Zachęcamy domowników, obecnych w czasie wizyty kapłana, do czynnego uczestnictwa w liturgii sakramentu, by wspierać chorego swoją modlitwą. (Wychodzimy z pokoju chorego tylko na czas spowiedzi)
Istota Sakramentu
Nie jest to "ostatnie namaszczenie", ale sakrament uzdrowienia i umocnienia, w którym Bóg dodaje siły i łaski, aby chrześcijanin wytrwał w chorobie i jeśli to możliwe powrócił do zdrowia. Cierpienie znoszone razem z Chrystusem staje się sytuacją zbawienia.
Kapłaństwo
Informacje dla kandydatów do Wyższego Seminarium Duchownego w Opolu
Adres Seminarium:
ul. Drzymały 1,
45-342 Opole
skr. poczt. 246
tel. (0 77) 442 40 01
Więcej informacji na stronie internetowej: www.wsd.opole.pl
Małżeństwo
Termin ślubu:
Do uzgodnienia w kancelarii parafialnej.
Protokół małżeński należy spisać przynajmniej na 3 miesiące przed planowaną datą ślubu.
Nauki przedmałżeńskie:
- Odbywają się w naszej parafii: w marcu, czerwcu, wrześniu i listopadzie,
w każdy wtorek o godz. 19.15 we wskazanych miesiącach.
Inne propozycje:
Nauki przedmałżeńskie u jezuitów
Nauki przedmałżeńskie w katedrze opolskiej
Nauki przedmałżeńskie w Domu Formacyjnym w Nysie
Poradnia rodzinna: kontakt telefoniczny z p. Renatą
696664869.
Dokumenty wymagane do sporządzenia protokołu przedślubnego w kancelarii parafialnej:
• dokumenty tożsamości (dowód osobisty)
• świadectwo Chrztu św. (ważne jest 6 miesięcy od daty wystawienia)
• świadectwo ukończenia nauki religii w zakresie szkoły średniej
• dokumenty z Urzędu Stanu Cywilnego (ważne są 3 miesiące od daty wystawienia)
Przygotowanie do sakramentu małżeństwa
1. Miejscem załatwiania spraw przedślubnych jest parafia narzeczonej lub narzeczonego. Tam, na trzy miesiące przed ślubem (nie wcześniej), narzeczeni zgłaszają się do spisania protokołu przedślubnego, przynosząc ze sobą dowody osobiste i wnioski z USC (jeśli jest to ślub tzw. konkordatowy). Wcześniej niż trzy miesiące przed ślubem, możliwe jest jedynie wstępne ustalenie terminu ślubu.
2. Ślub powinien mieć miejsce w parafii, gdzie został spisany protokół przedślubny. W wyjątkowych sytuacjach, dla słusznych przyczyn, narzeczeni mogą prosić swego księdza proboszcza o zezwolenie na ślub w innym kościele. W takiej sytuacji zezwolenie, zwane licencją, otrzymują dopiero po wygłoszeniu zapowiedzi, wysłuchaniu nauk przedślubnych, rozmowie egzaminacyjnej i po złożeniu metryk Chrztu św.
3. Zapowiedzi głoszone są przez 3 niedziele w parafii i narzeczonego i narzeczonej. Podstawą do głoszenia zapowiedzi jest protokół przedślubny i pismo, które otrzymuje się dla drugiej parafii w miejscu spisania tegoż protokołu. Pismo to należy jak najszybciej dostarczyć do właściwej parafii, a po wygłoszeniu zapowiedzi odebrać zaświadczenie wygłoszenia i przekazać do parafii, w której został spisany protokół przedślubny.
4. Metryki Chrztu należy złożyć najlepiej w dniu spisania protokołu przedślubnego, a najpóźniej przy spisaniu akt ślubu lub wystawieniu licencji. Metryka musi nosić świeżą datę wystawienia ( nie wcześniejszą niż 3 miesiące do daty ślubu) i posiadać adnotację o stanie wolnym.
5. Oboje narzeczeni są zobowiązani do wysłuchania nauk przedślubnych i konferencji w punkcie poradnictwa rodzinnego.
6. Narzeczonych obowiązują 2 spowiedzi przedślubne: pierwsza na początku przygotowań, druga krótko przed zawarciem małżeństwa.
7. Zaświadczenie z USC pozwalające na małżeństwo konkordatowe lub o zawarciu związku w USC narzeczeni dostarczają do parafii w dniu spisania protokołu z datą nie wcześniejszą niż trzy miesiące do daty zawarcia związku małżeńskiego.
8.Sakrament małżeństwa narzeczeni przyjmują zwykle podczas Mszy św. Jeśli jest to ślub poza Mszą św. należy wcześniej poprosić kapłana o Komunię św.
9. Na robienie zdjęć, filmowanie i nagrywanie podczas ślubu należy uzyskać zezwolenie u księdza proboszcza lub innego kapłana sprawującego liturgię.
10. Przyjęcia ślubne powinny być urządzane z kulturą i godnością. Nadużywanie alkoholu jest niezgodne z zasadami życia chrześcijańskiego i świadczy o niskim poziomie życia ludzkiego.